viernes, 13 de abril de 2012

Una noche en VAdeBACUS


Noches como la de ayer te hacen ver que a veces la improvisación tiene su lado bueno, la idea inicial era juntarnos un grupo de amigos para catar vinos de dos variedades diferentes, Palomino y Syrah, y cada uno se encargaba de traer una botella. Hasta aquí todo normal, pero a última hora hubieron varias bajas inesperdas, por lo que nos quedamos en cuadro, pero decidimos seguir adelante con "la quedada" pero cambiando de temática, cada uno trajimos una botella bajo el brazo, tapada para no dar pistas, y así fue todo:

Para empezar aromas a espumoso francés asomaban por la copa, bollería, briox, tiza y manzana al horno, un paso en boca cremoso y opulento nos daba paso a una acidez marcada que invita a seguir bebiendo, oh la la, menudo Blanc de Blancs, Guy Charlemagne. Acompañó a la perfección un bocado de foie micuit con pastelito de vainilla y manzana con reducción de PX.


Seguimos con un blanco, su nariz cautivadora nos lleva rápidamente a Alemania, delante teníamos un riesling de traca, inicialmente algo tímido asomando ligeras notas cítricas, pero poco a poco va sacando el monstruo que lleva dentro, ligeras notas salinas y a lima y una mineralidad (sobretodo en boca) que nos lleva de cabeza a la zona de Nahe, Dönnhoff Hermannshohle 2008 GG, casi nada, muy jóven todavía, pero que bueno es pecar...
Acompañó a una crema de zanahoria y coco con berberechos al natural.


Cambiamos de tercio y vamos a por el primer tinto, color tirando a picota de capa alta, notas algo maduras, balsámicos de fondo que poco a poco se van disipando, a medida que va cogiendo aire nos aporta más pistas, tabaco, notas terrosas, vegetales, higos secos y dátiles, boca potente, de nuevo afloran las notas algo pasificadas, dejando un posgusto final largo. Delante teníamos una Carignano (Cariñena) de La Sardegna, Rocca Rubia Riserva 2008, grata sorpresa, primer contacto con vinos de esta zona y seguro que repetiré.
Este vino acompañó un rico rissotto de trigo con espárragos y ceps, aceite de trufa y langostinos.


Para terminar otro tinto, su nariz ya nos daba señales de que estábamos delante de "un grande". Color cereza intenso, nariz fina, elegante y noble, paso en boca potente, goloso, con unos taninos firmes, fresco y equilibrado. Le queda tiempo en botella, pero ahora mismo ya está muy disfrutable. Tengo que decir que me he sacado una espina que tenía clavada con este vino, lo descorché hace un año para mi cumpleaños y nos llevamos, todos, una decepción, que diferencia, no tiene nada que ver ese vino que tomamos con el de hoy, La Nieta 2005, como decía al principio, un grande.
Un cochinillo crujiente fue el agraciado, acompañó de la mano a esta joya de la familia Eguren.

Y esto es todo, agradecer a nuestros amigos de Vadebacus el buen rato que nos hicieron pasar.










7 comentarios:

  1. doncs per ser improvitzat va quedar força bé :) Bons vinarros i bona teca... per cert, la carinyena italiana que tal? molt diferent de la prioratina o de l'empordà? apali!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. totalment d'acord amb el que diu l'Oscar, inclús afegiria que la del Priorat té més carácter, sobre tot en boca...Totes dues tenen el seu encant.

      Eliminar
  2. Quin dia Victor, bé, QUINA NIT!! ;-)

    Jo diria que la carinyena de Cerdenya es més madurota, potser igual d´estructurada però amb un nivell de maduració de la fruita que, fins i tot, es més alt que la de Priorat.. molt café, datil i compota de fruits negres en nas, amb una boca també un plus més lleugera i flexible que la prioratina.

    Fins aviat...;-)

    OG

    ResponderEliminar
  3. Bon dia senyors..
    Magnífic reportatge. Només fa una setmana i llegint el Blog recupero aquelles sensacions que em posen 'gallina en la piel'.

    Fins aviat...espero!

    C.P.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies Carles, aquesta és una mica la idea, intentar plasmar lo millor que sabem els bons moments, així poder recorda-los de tant en tant. Crec que hauriem de fer més dijous com aquest ;D

      Salut.

      Eliminar
  4. Aquest risotto fot un pinta brutal....tiu !

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ja pots dir ja, a l'alçada dels teus arrossos ;D. Estava per llepar-se el dits, quin aroma li aporta l'oli de tòfona, mmmm.

      Eliminar